طلسم شکنی سرمایه‌گذاری گردشگری در کلاردشت

به گزارش ایرنا ، کلاردشت که از آن با عنوان ” پایتخت اکوتوریسم ایران ” هم یاد می شود ، طی ۲ دهه گذشته شاهد رشد قارچ گونه ویلاسازی مجاز و غیرمجاز بود تا جایی که رونق کسب و کار را حتی برای اندک هتل آپارتمان های موجود تنگ کرد و صدای سرمایه گذاران واقعی بخش گردشگری مازندران را در آورد ، ولی مدیرکل میراث فرهنگی ، گردشگری و صنایع دستی مازندران بتازگی سوت ورود سرمایه گذار بخش خصوصی با سرمایه کلان را به این شهرستان نواخت.

سیف الله فرزانه ۲ روز پیش اعلام کرد که پنج موافقت اصولی برای سرمایه گذاری گردشگری در کلاردشت صادر شده است 

وی حجم سرمایه گذاری برای این طرح های دریافت کننده موافقت اصولی را که از آن با عنوان ” مجتمع گردشگری ” یاد کرد ، ۶ هزار میلیارد ریال اعلام نمود و گفت که با فعال شدن این مجتمع برای ۳۰۰ فرصت اشتغال مستقیم ایجاد می شود.

فرزانه این مجتمع گردشگری را شامل یک هتل پنج ستاره ، سه متل ، یک مرکز سرگرمی و تفریحی و همچنین تله‌کابین اعلام کرد.

مدیرکل میراث‌ فرهنگی مازندران از کلاردشت به ‌عنوان یکی از مناطق قابل‌ توجه گردشگری مازندران یاد کرد و افزود : جنبه‌های میراثی کلاردشت از ظرفیت‌های بکر توریستی این شهرستان است که امیدواریم با بهره‌برداری چنین مجتمع‌هایی، بیش‌ از پیش مورد توجه قرار گیرد.

اردیبهشت گره‌گشا 

تلاش برای بازکردن گروه یک دهه ای بر سرمایه گذاری گردشگری در کلاردشت اردیبهشت ماه سال ۹۸ با سفر علی اصغر مونسان معاون وقت رییس جمهوری و رییس سازمان میراث فرهنگی کشور کلید خورد. نتیجه آن سفر تشکیل ” نشست هم اندیشی ” با مدیران استانی و شهرستانی در شهر کلاردشت برای بررسی چگونگی آشتی دادن سلیقه ها بود ، سلیقه هایی که یک طرف آن بر تمرکز گردشگری در کلاردشت بر بومگردی و اکوتوریسم بدون ارائه هرگونه برنامه ای تاکید داشت و طرف دیگر معتقد به انجام سرمایه گذاری هدفمند برای پذیرایی از گردشگران انبوه ورودی به منطقه بویژه گردشگران خارجی با احداث زنجیره ای کامل و تاسیسات درخور بود.

معاون وقت رییس جمهوری که اکنون با تغییر ساختار وزیر میراث فرهنگی شده است ، در آن زمان وعده داده بود که مجموعه تحت مدیریتش از سرمایه گذارانی که در کلاردشت قصد سرمایه گذاری در بخش های مختلف از جمله تله کابین، جاده سلامت، پل معلق، ساخت هتل پنج ستاره و دیگر زنجیره های حوزه گردشگری را داشته باشد ، حمایت می کند ، حمایتی که حالا با صدور موافقت های اصولی به هم پیوسته رنگ اجرایی به خود گرفته است.

اگر چه ویلاسازی در مناطق مختلف مازندران یکی از مهم ترین موانع جذب سرمایه برای رونق بخش گردشگری بوده است ، ولی این معضل در کلاردشت به خاطر مزیت‌های فراوانش از لحاظ اقلیم جغرافیایی، آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی به مثابه سد محکمی عمل می کرد که گاهی مورد حمایت شهرستانی هم قرار می گرفت.

معضل ویلاسازی در کلاردشت برای رونق گردشگری چنان جدی بوده است که کامران پولادی فرماندار این شهرستان در نشست هم اندیشی با معاون وقت رییس جمهوری گفته بود : حدود هفت هزار ویلای خوش نشین در کلاردشت ساخته شده و دستکم هر سال نزدیک ۱۰۰ هزار ‌گردشگر داخلی و خارجی به این شهرستان سفر می‌کنند منتهی زیرساخت های موجود گردشگری در این منطقه پاسخگوی نیاز همه نیست.

وی خواستار ارتقای کلارشت به منطقه ویژه گردشگری شده و گفته بود که با توجه به توانمندی های بالای کلاردشت ، در صورت انتخاب این شهرستان به منطقه ویژه گردشگری شاهد بهبود فضای کسب و کار و نیز رشد کیفیت زندگی مردم خواهیم بود.

فرماندار کلاردشت جذب اعتبارات برای انجام کارهای پژوهشی، ثبت آثار تاریخی، استقرار اداره میراث فرهنگی، تخصیص اعتبار برای بافندگان فرش، توجه به گسترش طرح‌های بوم گردی را از مهم‌ترین خواسته‌ها در کلاردشت مطرح کرد.

پولادی همچنین گفته بود که در کلاردشت ۱۸ واحد پذیرایی شامل هتل ، متل ،هتل آپارتمان ، مجتمع خدمات رفاهی با ۲۰۰ تخت وجود دارد ، ضمن این که در مجموع ۴۰۰ باب خانه مسافر هم در این شهرستان شناسایی شد که زمینه برای مجوز دار شدن ۲۰۰ واحد فراهم گردید.

وی همچنین شمار خانه های مسافرهای بی نام و نشان در این شهرستان را نزدیک به یکهزار واحد برآورد کرده و افزوده بود که در این شهرستان  ۶ دفتر خدمات مسافرتی هم فعالیت دارد.

کشمکش ضد توسعه 

تضاد سلیقه و کشمکش برای سرمایه گذاری هدفمند گردشگری در بهشت گمشده ایران به اواسط دهه ۸۰ بر می گردد ، زمانی که قرار شد یک هتل پنج ستاره به همراه تله کابین و زنجیره های دیگری از خدمات گردشگری توسط یک سرمایه گذاری ایرانی – کویتی ساخته شود ، ولی شورای شهر و شهرداری وقت حاضر به همراهی نشدند و به بهانه های مختلف سرمایه گذار را از ادامه پیگیری منصرف کرده بودند.

با این وصف با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید ، موضوع سرمایه گذاری ” آبرومند ” گردشگری در کلاردشت بار دیگر با پا درمیانی استانداری مازندران و امضای تفاهمنامه ای با سرمایه گذار در سال ۹۳ از سر گرفته شد. قرار بر این شد که سرمایه گذار ساخت هتلی ۱۰ طبقه و خط تله کابین را شروع کند ، اما مدیران شهری با قرار دادن شرط و شروطی بر سر راه سرمایه گذار ، بار دیگر روند کار را با مشکل مواجه کردند.

سوابق رسانه ای آن زمان نشان می دهد که مدیران شهری وقت کلاردشت سنگ سرمایه گذاری مشارکتی را جلوی پای سرمایه گذار قرار می دهند و تلاش می کنند تا از ناحیه سرمایه گذاری بخش خصوصی و با مشارکت در آن از طریق اهرم زمین ، برای شهر درآمد پایدار ایجاد کنند ، موضوعی که مورد قبول سرمایه گذار واقع نمی شود.

اعضای شورای وقت معتقد بودند که واگذاری قطعی مالکیت زمینی که سرمایه گذار درخواست آن را دارد به خاطر قرار گرفتن در یکی از بهترین نقاط کلاردشت از ظرفیت بالایی برای اجرای پروژه های گردشگری برخوردار است و در صورتی که این زمین به سرمایه گذار واگذار شود ، شهرداری از دستیابی به عواید و درآمد های پایدار محروم می شود . آنها تاکید داشتند که در صورت مشارکت با سرمایه گذار می توان یکی از مشکلات شهرداری را که همان نداشتن درآمدهای پایدار و اتکا به صدور پروانه و فروش تراکم است ، تا حد بسیار زیادی حل کنند.

یکی از اختلاف سلیقه های دیگر میان سرمایه گذار و مجموعه های مدیریتی پشتیبان سرمایه گذاری گردشگری هدفمند با مدیریت شهری و شورای وقت کلاردشت بر سر ساخت تله کابین بود.مدیریت شهری کلاردشت بر این اعتقاد بود که با در نظر گرفتن شرایط ترافیکی در تعطیلات و فصول گردشگر پذیر ، مسیر انتخابی برای تله کابین مکان مناسبی برای احداث ایستگاه ابتدایی نیست و با پیش شرط سرمایه گذار برای آسفالت مسیر جنگلی ” مازیچال ” جهت دستیابی به ایستگاه پایانی خط تله کابین هم مخالفت داشتند. آنها بر این اعتقاد بودند که مسیر انتخاب شده یکی از بهترین مسیرهای گردشگری طبیعت،گردشگری ورزشی،گردشگری هیجانی و گردشگری سلامت در کشور است و بایستی با حفظ وضعیت موجود برای آن برنامه ریزی و به بهترین شکل از آن بهره برداری کرد.

اگر چه آنها مدعی بودند که سرمایه گذارانی پشت خط هستند تا با توجه به خواسته هایشان چنین کاری را انجام دهد ، ولی با گذشت سال ها هیچ برگی برای اثبات صحتشان رو نکردند تا پروژه بزرگ ترین سرمایه گذاری گردشگری برای کلاردشت ناکام بماند.

نکته جالبی که از پیگیری مباحث مطرح شده در این ارتباط در رسانه های محلی می توان به آن دست یافت ، گره زدن سرنوشت پیگیری چند باره سرمایه گذاری گردشگری در سال ۹۳ به عدم تخصیص اعتبار برای سیل سال ۹۰ کلاردشت از سوی مدیران شهری وقت بود ، موضوعی که اکنون با گذشت ۶ سال از آن زمان نمی توان ارتباط طرح شدن آن را با پیگیری سرمایه گذاری برای اجرای یک پروژه گردشگری زنجیره ای در شهرستان پیدا کرد.

اکنون اگر چه با اعلام رسمی صدور موافقت اصولی برای زنجیره سرمایه گذاری گردشگری در کلاردشت به نظر می رسد اختلاف سلیقه ها از میان رفته باشد ، ولی این پرسش همچنان پا برجاست که چرا مدیریت شهری و شورا در شهری که بیشترین ظرفیت گردشگری مازندران را در خود جای داده است ، به جای تلاش برای جذب سرمایه گذار بخش خصوصی اینگونه یک دهه روند سرمایه گذاری را به تعویق انداخته بودند؟

کلاردشت در استان مازندران منطقه ای بکر برای گردشگری است ، هم گردشگری تابستانی و هم گردشگری زمستانی . علم کوه ، دیوار سخت گذر ، سنگ سماور ، دریاچه ولشت ، جاده جنگلی کلاردشت-عباس آباد ، دهکده مازیچال ، روستای رودبارک  ، روستای دلیر ، یخچال طبیعی حصارچال ، شیرچشمه واحد به همراه تپه تاریخی کلار تنها بخش کوچکی از جاذبه های طبیعی و تاریخی کلاردشت با قدمت چهار هزار ساله است ، ظرفیت هایی که وجود یکی از آنها برای رونق گردشگری و جذب سرمایه گذار کفایت می کند تا برای مردم منطقه شبانه روزی تولید ثروت کند.