زلف تامین نان را به واردات گره نزنیم

این محصول اساسی و استراتژیک بخش قابل توجهی از تولید کشاورزی کشور را تشکیل می دهد و بخش وسیعی از اراضی زراعی و جمعیت قابل توجهی از بهره برداران این بخش در تولید گندم استغال دارند.

درایران بیش از  ۷۰۰ هزار نفر کشاورز در گستره ۵.۵ میلیون هکتاری از اراضی زراعی اقدام به کشت این محصول می کنند که براساس گزارش سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد ، ایران سیزدهمین تولیدکننده گندم در جهان است که علاوه برتأمین نیاز داخلی، بخشی را نیز برای ذخیره استراتژیک نگهداری می کند.

واردات گندم به کشور در سال ۱۳۹۱ حدود ۶میلیون و ۷۰۰ هزار تن بوده که  امسال این میزان به یک میلیون و ۵۰۰ هزار تن کاهش یافته است و باتوجه به رشد جمعیت کشور و افزایش سرانه مصرف گندم به میزان ۱۵۰ کیلوگرم در سال ، نیاز به این محصول در کشور حداقل ۱۲ میلیون تن در سال است.

استان یزد سالانه بین ۱۶۰ تا ۱۷۰ هزار تن گندم مصرف می کند و گندم تولیدی این استان کویری، نیاز کمتر از یک ماه مردم را تامین می کند، بنابر این مسوولان مجبورند مابقی گندم مورد نیاز را از سایر استانها تامین کنند .

همچنین استفاده از بقایای گیاهی گندم (کاه و کلش) در جیره غذایی دام باعث شده، حداقل در تأمین این ماده با ارزش غذایی برای خوراک دام ، نیاز به واردات در استان وجود نداشته باشد.

در ماه های اخیر به علت کرونا ، ایده استفاده از آب مجازی در تامین محصولات اساسی با شک و تردید مواجه شده ، از سوی دیگر تحریم های ظالمانه آمریکای باعث شده، تامین و واردات محصولات اساسی با مشکل مواجه شود، اما تامین نان مردم چیزی نیست که به واردات متکی شود ، امسال با افزایش تورم و افزایش چند برابری سم و کود ، قیمت گندم به مبلغ چهارهزار تومان افزایش یافت ولی مشخص است قیمت تمام شده گندم بیش از مبلغ تعیین شده است .

امید است کشاورزان با حرمتی که نسبت به محصول گندم قائل هستند، بخشی از زمین خود را به کشت این محصول اختصاص دهند تا میزان تامین این محصول استراتژیک در استان افزایش یابد.

 خاموشی ۲ ماهه چاه های کشاورزی  باعث شده که کشاورزان کاهش سطح زیر کشت گندم را نسبت به سایر محصولات ترجیح دهند، بعضی از مسوولان نیز اعتقادی به تولید گندم در استان ندارند و کشت آن را به بهانه آب‌بر بودن، زیر سوال می برند .

آب و زمین از انفال است ما نمی توانیم از آن صرفا بر اساس منافع شخصی و پر کردن جیبمان استفاده کنیم، این نوع تفکر باعث شده سطح زیرکشت این محصول استراتژیک به شدت کاهش یابد و باغداری جایگزین آن شود که از نظر میزان مصرف آب تفاوت چندانی با کشت گندم ندارد.

با توجه به ظرفیتبرخی شهرستان استان و با استفاده بهینه از امکانات موجود و بهره گیری از توان گندمکاران می توان با افزایش بهره وری از منابع آب و مصرف صحیح و بهنیه نهاده ها، زمینه افزایش کمی و کیفی محصول اساسی و استراتژیک به ویژه گندم را در استان فراهم ساخت.                                            

* مدیر زراعت سازمان جهاد کشاورزی استان یزد