عصای سفید، روزی برای مشارکت کامل اجتماعی و رهایی از وابستگی

روز عصای سفید اولین بار در سال ۱۹۴۶ میلادی در آمریکا نامگذاری شد و از آن پس هر سال در تاریخ ۱۵ اکتبر برگزار می‌شود.

عصای سفید یک ابزار بسیار مهم برای حفظ استقلال افرادی است که دچار اختلال بینایی یا نابینایی هستند.

به گزارش اتحادیه جهانی نابینایان که یک سازمان بین‌المللی است که ۲۸۵ میلیون شخص دچار اختلال بینایی یا نابینا در آن عضویت دارند، روز عصای سفید در سراسر جهان مورد توجه قرار می‌گیرد و بهانه‌ای برای  به رسمیت شناختن حرکت افراد نابینا از وابستگی به سوی مشارکت کامل اجتماعی است.

اهداف این روز
هدف از نام‌گذاری این روز افزایش آگاهی عمومی در خصوص اهمیت استفاده از عصای سفید برای نابینایان و تشویق مردم به ویژه رانندگان به دقت بیشتر در زمان مشاهده افرادی است که عصای سفید به دست دارند.

همچنین در این روز موفقیت‌های افراد نابینا و دارای اختلال بینایی مورد تشویق قرار می‌گیرد و امکان آموزش و افزایش سطح آگاهی افراد دچار اختلال بینایی فراهم می‌شود.

آمار سازمان جهانی بهداشت در مورد نابینایی و اختلال بینایی

– حداقل یک میلیارد نفر در سراسر جهان دچار اختلال دوربینی یا نزدیک بینی هستند که در گذشته امکان جلوگیری از وقوع آن وجود داشته یا هنوزهم می‌توان آن را رفع کرد.

– عیوب انکساری اصلاح نشده و آب مروارید، دلایل اصلی اختلال بینایی و نابینایی محسوب می‌شوند.

دژنراسیون ماکولار مرتبط با سن، گلوکوم، رتینوپاتی دیابتی، تاری قرنیه و تراخم نیز سایر عوامل موثر در ابتلا به این اختلالات هستند.

– اغلب افراد مبتلا به اختلال بینایی و نابینایی در گروه سنی بالای ۵۰ سال هستند.

نحوه برخورد با افراد نابینا یا کم‌بینا

– با شخص نابینا به همان شیوه‌ای رفتار کنید که با سایرین رفتار می‌کنید.

افراد نابینا همان کارهایی را می‌کنند که سایر افراد در زندگی روزمره خود انجام می‌دهند، اما روش‌های مورد استفاده این افراد متفاوت است.

– با افراد نابینا با لحن و تن صدای عادی صحبت کنید، نابینایی تاثیری بر شنوایی ندارد.

– برای مکالمه با شخص نابینا مستقیما وی را مورد خطاب قرار دهید و با همراه او صحبت نکنید. از دست دادن بینایی به معنای از دست دادن عقل و شعور نیست.

– هنگام ورود به اتاقی که شخص نابینا در آن مستقر است، خود را معرفی کنید و در هنگام خروج نیز به وی اطلاع دهید.

– اگر نا چار هستید شخص نابینا را در یک محیط نا آشنا تنها بگذارید، او را در نزدیکی یک شی قابل لمس مانند دیوار، در یا کمد مستقر کنید.

– تنها گذاشتن شخص نابینا در یک محیط خالی، می‌تواند موجب ناراحتی وی شود.

– برای راهنمایی افراد نابینا از دستورالعمل‌های مفید استفاده کنید. مثلا به جای گفتن «برو آنجا»، بگویید «از خیابان عبور کن و به سمت چپ برو».

– نگران استفاده از اصطلاحات متداول مانند «نگاه کن» یا «ببین» یا «تماشا کردن تلویزیون» در حضور نابینایان نباشید.

– اگر به نظر می‌رسد که شخص نابینا به کمک نیاز دارد، به پیشنهاد کمک بدهید.

– کشیدن یا هل دادن شخص نابینا به منظور هدایت وی، اقدام مفیدی نیست و کمکی نمی‌کند. از گرفتن دست افراد نابینا خودداری کنید و به قلاده و بند سگ‌های راهنمای نابینایان دست نزنید.

– در رفتار با شخص نابینا، با ملاحظه باشید. اگر روی لباس وی لکه یا آلودگی مشاهده کردید، به صورت خصوصی به او اطلاع دهید.

– در محیطی که شخص نابینا حضور دارد، درها را به طور کامل ببندید یا کاملا باز کنید. درها و کابینت‌های نیمه باز برای نابینایان خطرناک هستند.

– مبلمان و وسایل شخصی فرد نابینا را بدون اطلاع وی جابه‌جا نکنید.

– علت و نحوه نابینا شدن شخص، مطالب خصوصی هستند و این اطلاعات بخشی از حریم خصوصی وی محسوب می‌شوند. در هنگام صحبت کردن در این موارد، حساس باشید.