صنایع دستی باید حرفی از دنیای امروز برای مخاطب داشته باشد

«همه ما در دوران کودکی با تیله و تیله بازی آشنا بودیم، شیشه به خاطر جلایی که دارد مخاطب را به خودش جذب می کند. شیشه این ویژگی را دارد که با طلا، مس، پلاتین و نقره جوش بخورد و اثری منفی بر آنها نمی گذارد. شیشه فوق العاده جذاب و نجیب است. از کودکی دوست داشتم با دستهایم کار کنم در هنرستان ابتدا علاقه‌مند بودم در رشته صنایع درس بخوانم دلیلش امکان کار و نقشه کشی بود اما هنرستان محل زندگی ام رشته عمران را نداشت و رشته شیشه داشت؛ شیشه را انتخاب کردم».

شیشه ماده‌ای متفاوت است نه ماده و نه جامد است بلکه آمورف است زمانی که ذوب می شود به شکل مورد علاقه اش تبدیل می شود معتقدم شیشه گری رخداد است و رسالت شیشه گر مدیریت آن رخداد.

این ها را هیاس حسینی به خبرنگار فرهنگی ایرنا گفت.

هیاس حسینی که نگاه متفاوت به شیشه دارد، فارغ‌التحصیل هنرستان در رشته شیشه‌گری علمی و آزمایشگاهی و دارای مدرک درجه یک هنری از اداره کل میراث فرهنگی و صنایع‌دستی استان تهران است. وی در باکو نزد خانم سونا نقیوا دو سال دوره طراحی فیگوراتیو و نزد مهدی صمدی (هنرمند و مجسمه‌ساز تبریزی و مدرس در آکادمی هنر آذربایجان) دو سال دوره مجسمه سازی گذرانده است. سپس دوره‌های شیشه‌گری حرارت مستقیم (flameworking) و تکنیک‌های نوین آن را زیر نظر اساتید مجرب شیشه ایتالیا گذراند و با الهام از مهره‌های شیشه‌ای یافته شده در چغازنبیل ایران شروع به ساخت مهره‌های شیشه ای کرد. هیاس در ساخت نئون که امروزه در هنر معاصر جایگاه ویژه‌ای دارد و شاخه‌ای از شیشه‌گری است نیز تبحر دارد. آخرین نمایشگاه آثار وی بهمن ماه سال گذشته به نام برزخ در گالری ژاله برگزار شد.

وی درباره ساختار نامناسب صنایع دستی در ایران گفت: در ایران تقریبا همه آثار ساخته شده را زیر نظر حوزه صنایع دستی قرار می دهند به عنوان مثال فردی که سال‌ها متمادی یک یک شکل اثر را بدون هیچ ابتکار و ایده ای می‌ سازد با فردی که محصولش بر اساس ایده و نوآوری است زیر چتر صنایع دستی قرار می‌گیرد که درست نیست.

وی گفت: در حالی که همواره اعلام می شود که تهران شهر شیشه است و بیشترین صادرات شیشه از این استان صورت می‌گیرد توجه چندانی به فعالان این حوزه نمی‌شود. خوب است که مسولان مربوطه برای گفت و گو با هنرمندان شیشه گری به موزه آبگینه سری بزنند و با حضور در این مکان ها درد دل فعالان این هنر را بشنوند تا شاید تحولی در این حوزه رقم بخورد.

حسینی با اشاره به اهمیت و لزوم خلاقیت و ابتکار برای هنروران شیشه گری، گفت: بدون خلاقیت و ایده طرح‌های جدید تولید نمی‌شود. برخی فعالان این رشته از موزه‌ها یا از مکان‌هایی که صنایع دستی شیشه عرضه می‌شود مراجعه می‌کنند و با گرفتن عکس و شبیه سازی این آثار کار خود را پیش می‌برند و ادعا دارند که در مورد طراحی حرفی برای گفتن دارند.

برخی استادکارهای شیشه‌گری در دوران فعالیتشان یک اصول ابتدایی را آموخته اند؛ از آنجا که این صنعت را به صورت تجربی آموخته اند، دانش علمی چندانی در این زمینه ندارند و در طول ایام فعالیت‌شان کارهای تکراری و سنتی را می سازند و همواره یک روند را تکرار می‌کنند.

حسینی این تصور که صنایع دستی تنها برای فروش و کاربرد روزانه تولید شود، نادرست خواند و افزود: تولید کالاهایی که هنرهای دستی شناخته می‌شود به تنهایی دارای ارزش و اهمیت است؛ این هنرها باید حرفی از دنیای امروز برای مخاطب داشته باشد در غیر این صورت جایی در بین مردم پیدا نخواهد کرد.

استاد شیشه گر اضافه کرد: بسیاری از صنایع دستی همانند خاتم کاری ها و میناکاری ها و دیگر محصولات به دلیل شکل و رنگشان امکان هماهنگی با دیگر اثاثیه خانه‌های امروزی و مدرن را ندارد برای همین بسیاری  از افراد امکان بکارگیری از این وسایل را ندارند. به این دلیل است که در این زمینه‌ها نیاز به نگاه جدید به مواد اولیه، ابتکار و طرح‌های نو وجود دارد.

حسینی با بیان این که برای جهانی شدن در صنعت شیشه باید مسیر طولانی را طی کرد، گفت: کاربرد آثار صنایع دستی به افتتاحیه ها، اختتامیه ها و تقدیرها مربوط می شود وو جز آن کارکردی ندارند.

وی همچنین ابراز تاسف کرد که تاکنون اثری از تهران جهانی نشده است و یا در دنیا در این زمینه شناخته نشده ایم که بخواهیم رو به جهانی شدن برویم.