پدر علم مهندسی پزشکی: باید راه را به جوانان بسپاریم

محمدرضا هاشمی گلپایگانی شامگاه سه‌شنبه در مراسم نکوداشتی که از سوی دانشگاه صنعتی امیرکبیر برای وی برگزار شد، اظهار داشت: نیاز است که مراسم نکوداشت زمانی گرفته شود که برای فرد مورد نظر به عنوان موتور محرکه عمل کند.

پدر علم مهندسی پزشکی ایران گفت: یکی از ویژگی‌های رشته مهندسی پزشکی این است که انسان را از دیدگاه تفکر سیستمی به تکنولوژی رباتیک می‌رساند.

وی گفت: در صراط اندوختن علم و انجام دادن پژوهش، عشق و انگیزه‌های شخصی درونی هر فرد شرط مؤثر و تعیین‌کننده است در واقع کسی که در راه علم و تحقیق گام برمی‌دارد باید مرتباً در راستای انگیزه‌های علمی خود سؤال‌های اساسی و ریشه‌ای را مطرح و در راه دستیابی به پاسخ سؤالات و رسیدن به افق بالاتر دانش خویش را به صورت جدی و خستگی‌ناپذیر ادامه دهد.

وی افزود: فرد پژوهشگر اگر دارای روحیه خستگی‌ناپذیر باشد در گرفتاری‌ها و ناملایمات زندگی و حتی در زمان‌هایی که ناگزیر است به خدمات و مسؤولیت‌هایی که با خواسته درونی و علمی‌اش چندان سازگار نیست مشغول شود از تفکر و دنبال کردن موضوعات علمی و دستیابی به پاسخ سؤالاتش غافل نمانده تا مسیر تکاپوی او در راه علم و تحقیق متوقف و حتی کم‌رنگ نخواهد شد.

هاشمی گلپایگانی با بیان گوشه‌هایی از سوابق تحصیلی و حرفه‌ای خود اضافه کرد: پس از اخذ فوق‌لیسانس در دانشگاه پلی‌تکنیک تهران در رشته مهندسی برق در سال ۱۳۴۷، فوق‌لیسانس دیگری را در سال ۱۳۵۱ در آمریکا در رشته مهندسی کنترل دریافت کرده و برای مقطع دکتری در رشته مهندسی پزشکی در دانشگاه ایالتی اوهایو واقع در شهر کلمبوس آماده شدم. در واقع در خلال گذراندن دوره دکتری در آمریکا بود که متوجه شدم ادعای علم جدید روز در دنیا بر مبنای پردازش موازی و روش‌های محاسبات هوشمند بر این است که با این ابزار علمی و تحقیقاتی جدید می‌توان رفتار مغز انسان را با کمک کامپیوتر مدل کرد.

پدر علم مهندسی پزشکی ایران افزود: وجود ماشین میان محقق و طبیعت به جای اینکه بر دقت علمی بینجامد استنتاجات را مشکوک کرده و یافته‌های امروز ممکن است فردا رد شود، در واقع وقتی علوم به صورت کالا درآید روشن است که نوع ماشینی آن عمر نوع دست‌ساز آن را ندارد، چرا که چرخ‌های ماشین باید در گردش باشد و یافته‌های تازه‌ای عرضه شود و از این طریق کالای جدیدی به بازار بیاید که نهایتاً به افزایش سود منجر می‌شود.

وی توضیح داد: مهندسی پزشکی از جمله علوم بین رشته‌ای است که پدیده زیستی و از جمله انسان را از دیدگاه خودنگر و بر مبنای تفکر سیستمی مهندسی می‌کند و مبانی علمی تحقیقاتی مهندسی پزشکی با آنچه مربوط به مهندسی برق، مکانیک و کامپیوتر است تفاوت دارد چرا که در این رشته‌ها روشی جزءنگر مبتنی بر جمع آثار برای تکنولوژی و سیستم‌های انسان ساخته و ربات‌ها می‌توانند مفید و مؤثر باشند.

هاشمی گلپایگانی ادامه داد: در بازگشت به ایران قبل از انقلاب اسلامی و در تابستان ۵۶ و در طول‌ سال‌های تدریس و تحقیق در تدریس دروسی همچون کنترل سیستم‌های عصبی و عضلانی مدل‌سازی سیستم‌های زیستی به این مطلب بیشتر واقع شدم که علوم جدید و روش‌های محاسبه و طراحی سیستم‌های ساخت بشر که مبتنی بر اصول کمّی و عموماً فاقد اطلاعات و روش‌های کیفی است، برای تبیین و تشریح پدیده‌های طبیعی و رفتار موجودات زنده و خصوصاً خصوصیات عملکردی انسان از خطا و ضعف جدی برخوردار بوده و حتی تغییر جهت روش‌های علمی از اصول مبانی قطعیت به سمت روش‌های احتمالاتی و عدم تعیین مبتنی بر تصادف نتوانسته از معیار و مبنای مناسب بر مدل‌های محاسباتی پدیده‌های زیستی و فیزیکی باشد.

وی بیان داشت:‌ هنگامی که به پایان تلاش‌های خود نزدیک می‌شویم هر کدام ما باید حق آن را داشته باشیم با صدای بلند بگوییم من آنچه در توان داشته‌ام انجام داده‌ام.

سید محمدرضا هاشمی گلپایگانی متولد ۱۴ دی ۱۳۲۵ در نجف، وزیر فرهنگ و آموزش عالی در دولت دوم اکبر هاشمی رفسنجانی بود.

وی فرزند سید احمد و نوه‌ی آیت الله سید جمال‌الدین گلپایگانی است.

هاشمی گلپایگانی از سال ٧٢ استاد تمام دانشگاه صنعتی امیرکبیر است، او همچنین در دوره چهارم چهره‌های ماندگار همراه با استادان دیگری مثل فتح‌الله مضطرزاده و پروفسور محمدحسن گنجی به عنوان چهره ماندگار معرفی شد.